"Yalnızlıklar Romanı" Manşet Eylül 2017 Sayısında
"Yalnızlıklar Romanı" Manşet Eylül 2017 Sayısında
Böyle mübarek iftardayız. Bir yandan iftar yemeğimizi yerken çekirdek ailemle, diğer yandan günün haberlerini dinliyoruz sekiz ajansında. Yemek sonrası da bir sap tütün içmedi mi olmaz gibi gelir ama bu günlerde onu da pek beceremezsiniz. İlk tütün dumanı giderken ciğerlerinize yine başınız döner ama bu sefer sersemliğinizden muktedirdir. Balkondayım. Eşim acı telaşla koşar adımlarla geldi yanıma.
İnan; umurumda olmayan, önemsemediğim, hatta canımı sıkan onca şeyin içinde ayakta durabiliyorsam, mutluluk çıtamın çok aşağıda olmasındadır. Öyle fazla şatafatlı hayatım olmadığı gibi, burnu kaf dağında gezinmeyen arkadaşlarım olduğu için sakinim.
Ne zamana kadar giden bir hayatım olur bilinmez, kimse de bilemez ama, günün birinde kızlarımın aklı yerine geldiğinde ve benim onların yanında olmadığım bir zamanda bu satırlarımı okuyup beni azda olsa anlamaları içindir.
Eti’nin hemen yanında boş bir arazi vardır. Çocukların taştan kalelerde top oynadığı, karınları acıktığında Eti çalışanlarının camlardan çocuklara bisküvi verdiği Hacı Murat’ın arsası. Eğer mevsim Bahar ve aylardan da Haziran ise, bu arsa tamamen yeşillere bürünür, kalecilerin topu kapmak için uçtuklarını görebilirsiniz.
